ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ Ε.Τ.Ε                                             

                

                   ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΕΠΙΚΟΥΡΗΣΗΣ

O λογαριασμός επικούρησης του προσωπικού της Εθνικής Τράπεζας συστάθηκε με απόφαση του Γενικού Συμβουλίου της Ε.Τ.Ε μετά από πόρισμα κοινής Επιτροπής εκπροσώπων της Διοίκησης  και των Συλλόγων που υπήρχαν τότε στην Εθνική Τράπεζα, το 1949. Είναι αποτέλεσμα συλλογικής συμφωνίας στο πλαίσιο της πολλαπλά κατοχυρωμένης στο Σύνταγμά μας και με διεθνείς Συλλογικές Συμβάσεις συλλογικής αυτονομίας. Η επικούρηση εντάσσεται επομένως στο πλέγμα των εργασιακών σχέσεων και αποτελεί μέρος του μισθού, η παροχή του οποίου συνεχίζει να καταβάλλεται και μετά τη συνταξιοδότηση του εργαζομένου με τη μορφή επικουρικής σύνταξης.

Ο Λογαριασμός Επικούρησης λειτουργεί με βάση ειδικό Κανονισμό που έχει εγκριθεί από το Διοικητικό Συμβούλιο της Τράπεζας. Διοικείται από διαχειριστική Επιτροπή που απαρτίζεται από τον Διοικητή ή τον αναπληρωτή του ως Πρόεδρο, από δυο στελέχη της Τράπεζας και από τους Προέδρους των Διοικητικών Συμβουλίων των τριών Συλλόγων των εργαζόμενων που υπήρχαν τότε, καθώς και από τον Πρόεδρο και το Γενικό Γραμματέα του Ταμείου Υγείας των εργαζόμενων της Εθνικής Τράπεζας.

 Για οποιαδήποτε τροποποίηση του Κανονισμού, απαιτείται απόφαση της Διαχειριστικής Επιτροπής του Λογαριασμού, η οποία όμως στη συνέχεια θα πρέπει να εγκριθεί από το Διοικητικό Συμβούλιο της Τράπεζας. Άρα λοιπόν, η τελική εξουσία και οι αρμοδιότητες λήψης απόφασης για το Λογαριασμό Επικούρησης ανήκει στο Διοικητικό Συμβούλιο της Εθνικής Τράπεζας. Η λειτουργία του ποτέ δεν επηρεάστηκε στο παρελθόν από οποιαδήποτε νομοθετική παρέμβαση με σκοπό να μεταβάλλει τις παροχές ή τις εισφορές καθώς τα θέματα αυτά αποτελούσαν υποχρεώσεις της Εθνικής Τράπεζας και τελούσαν υπό την εγγύησή της. Ακόμη και μετά τη δημοσίευση του Ν. 2084/92, με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Τράπεζας, επί Διοικήσεως κ. Μίρκου, ο Λογαριασμός Επικούρησης δεν υπήχθη ποτέ στο Ν. 2084 και η Εθνική Τράπεζα συνέχισε να καταβάλλει τις αυξημένες εισφορές που προβλέπονταν απ’ τον Κανονισμό του.

Η Διοίκηση της Τράπεζας, είναι επίσης υποχρεωμένη να καλύπτει τις ταμειακές ανάγκες του Λογαριασμού Επικούρησης, γιατί αυτές προκλήθηκαν με δική της υπαιτιότητα, με αποτέλεσμα ο Λογαριασμός Επικούρησης ν’ αδυνατεί να δημιουργήσει αντίστοιχο ασφαλιστικό κεφάλαιο.

Συγκεκριμένα:

1) Από τα πολυάριθμα προγράμματα εθελουσίας εξόδου που εφάρμοσε η Τράπεζα προκαλώντας μαζική αποχώρηση εργαζόμενων, αφού τους χορήγησε ισχυρά οικονομικά κίνητρα. Τα τελευταία χρόνια αποχώρησαν απ’ την Τράπεζα πάνω από 5.000 εργαζόμενοι με συνέπεια να δημιουργηθεί ένα δυσβάσταχτο κόστος για το Λογαριασμό Επικούρησης.

2) Από τη διαδεδομένη πλέον τακτική, της Διοίκησης της Εθνικής Τράπεζας, να καταβάλλει αμοιβές με τη μορφή μπόνους για τα οποία δεν καταβάλλονται ασφαλιστικές εισφορές.

3) Από την καθιέρωση νέων μορφών απασχόλησης (ειδικοί συνεργάτες, συμβάσεις ανάθεσης έργων, εξωτερίκευση εργασιών), που όσοι ασχολούνται μ’ αυτά δεν ασφαλίζονται στο Ταμείο μας.

4) Από την ασφάλιση στο ΙΚΑ-Ε.Τ.Ε.Α.Μ. των εργαζόμενων που η Εθνική Τράπεζα προσλαμβάνει από την 1/1/2005 και στο εξής χωρίς να τους εντάσσει στο Λογαριασμό Επικούρησης, με αποτέλεσμα ο Λογαριασμός να στερείται από νέα μέλη και νέους πόρους.

Κατά συνέπεια η Εθνική Τράπεζα υποχρεούται να καλύπτει τις υποχρεώσεις του Λογαριασμού Επικούρησης προς τους ασφαλισμένους.

Η άρνηση των εν ενεργεία υπαλλήλων και των συνταξιούχων του κλάδου μας να ενταχθούν στο ΕΤΑΤ, δεν οφείλεται μόνο στην προφανή αντισυνταγματικότητα των νομοθετικών ρυθμίσεων της Κυβέρνησης για τον κλάδο μας, ρυθμίσεων που χάρισαν δις ευρώ στους εργοδότες σε βάρος των εργαζόμενων και του γενικότερου συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης. Οφείλεται και στις εξίσου σοβαρές βλαπτικές επιπτώσεις αυτών των ρυθμίσεων για τους εργαζομένους και για τους συνταξιούχους του κλάδου μας.

 Οι κυριότερες συνέπειες για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους της Εθνικής Τράπεζας και τα οφέλη της Τράπεζας είναι:

Για τους εργαζόμενους που διορίστηκαν στην Εθνική Τράπεζα ή θα διοριστούν μετά την 1/1/2005, η επικουρική σύνταξη με την ασφάλισή τους στο ΤΕΑΜ μειώνεται κατά 45%, δηλαδή από 36% ποσοστό αναπλήρωσης συντάξιμου μισθού σε 20%. Ο Λογαριασμός Επικούρησης στερείται νέα μέλη και νέες εισφορές με αποτέλεσμα να οδηγείται σε πτώχευση.

Η Εθνική Τράπεζα ωφελείται γιατί θ’ απαλλαγεί από την υποχρέωση να καλύπτει τις συμβατικά ειλημμένες υποχρεώσεις του Λογαριασμού Επικούρησης προς τους ασφαλισμένους του. Μάλιστα ήδη έχει ωφεληθεί και ωφελείται καθημερινά αφού η εργοδοτική εισφορά για την ασφάλιση των εργαζόμενων που προσελήφθησαν στην Εθνική Τράπεζα μετά την 1/1/2005 μειώθηκε από 9% σε 3%, δηλαδή κατά 66%, με αποτέλεσμα ο Λογαριασμός Επικούρησης αντιμετωπίζει τεράστια ταμειακά προβλήματα.

Είναι οφθαλμοφανές ποιους εξυπηρετεί και ποιους βλάπτει η επίθεση η οποία επιχειρείται στο ασφαλιστικό μας σύστημα και στα δικαιώματα που ως ασφαλισμένοι έχουμε ήδη πολλαπλά πληρώσει. Είναι φανερό ότι πάμε για ένα σύστημα συρρίκνωσης και περιορισμένης αποδοτικότητας της κοινωνικής ασφάλισης. Ένα σύστημα μιζέριας, ισοπέδωσης και φτώχειας για την τρίτη ηλικία και τους απόμαχους της εργασίας. Ένα σύστημα ανάξιο της κοινωνίας της προσφοράς, αλλά και της προοπτικής που θέλουμε για εμάς και για τους νεότερους συναδέλφους μας των οποίων οι ελπίδες σφαγιάζονται στο βωμό της κερδοφορίας των λίγων και της ευημερίας των επιτήδειων.

Δεν θα καταθέσουμε όμως τα όπλα. Μαζί με τους εν ενεργεία συναδέλφους μας, την Ο.Τ.Ο.Ε. και όλους τους εργαζόμενους του κλάδου και της χώρας μας θα δώσουμε τις μάχες που πρέπει για τη διατήρηση και την ενίσχυση της κοινωνικής ασφάλισης που μαζί με την αναγκαία ύπαρξη ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους, αποτελούν την ασπίδα κάθε έλληνα πολίτη για την εξασφάλιση ενός αξιοπρεπούς βιοτικού επιπέδου, αλλά και για τη δίκαια συμμετοχή του στην ανάπτυξη και στον πλούτο που παράγεται στη χώρα μας.

Θα πρέπει όλοι μας να αντισταθούμε στα σχέδια παραχάραξης και αποδιάρθρωσης του ασφαλιστικού μας συστήματος.

Ο λογαριασμός Επικούρησης είναι Λογαριασμός εγγυημένων παροχών και ως εκ τούτου είναι υποχρεωμένη η Διοίκηση να καλύπτει τις συντάξεις έτσι όπως υπολογίζονται.

Εμείς που εργαστήκαμε για 30 και 40 χρόνια στην Εθνική Τράπεζα, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε και προς την πλευρά της Κυβέρνησης και προς την πλευρά της εργοδοσίας, ότι το συγκεκριμένο Ταμείο είναι ένα Ταμείο το οποίο είναι Ταμείο Παροχών, γιατί υπάρχουν αποφάσεις του Γενικού Συμβουλίου της Τράπεζας, υπάρχουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις και υπάρχει η τροποποίηση του Καταστατικού του Ταμείου το 1996.

Η πρότασή μας αφορά:

Ø  στην αναγκαιότητα δημιουργίας ενός συγκροτημένου και ενιαίου μετώπου δράσης όλων των συλλογικών οργάνων στο χώρο της Εθνικής τα οποία με αίσθημα ευθύνης και υπευθυνότητας, με ειλικρίνεια και αλληλοενημέρωση και κυρίως χωρίς αποκλεισμούς θα επιχειρήσουν να αντιμετωπίσουν και αυτήν την επίθεση στα ασφαλιστικά μας δικαιώματα. Οι συνθήκες που επικρατούν σήμερα, ευνοούν την ανάληψη κοινής πλέον δράσης σε ανάλογης σπουδαιότητας θέματα.

Θα πρέπει να αγωνιστούμε για να πετύχουμε αυτά που έχουμε βάλει ως στόχο, ένα ασφαλιστικό σύστημα το οποίο να είναι σε βάθος χρόνου και βιώσιμο αλλά και αξιοπρεπές.

Η αξιοπρεπής σύνταξη δεν είναι προνόμιο που κάποιος μας χάρισε, αλλά δικαίωμα του κάθε συναδέλφου μας που πλήρωνε και πληρώνει ανελλιπώς κάθε μήνα σημαντικά αυξημένες εισφορές σε σχέση με το ΙΚΑ-ΤΕΑΜ και το Ε.Τ.Ε.Α.Μ., ενώ παράλληλα καταβάλλονται και ανάλογα αυξημένες εργοδοτικές εισφορές.

Ποιός λοιπόν, μας χαρίζει προνόμια και σε ποιον χρωστάνε οι συνάδελφοί μας τις ακριβοπληρωμένες ασφαλιστικές τους προσδοκίες για να τους τις δώσουν πίσω στο όνομα μιας γενικής ισοπέδωσης δικαιωμάτων και κατακτήσεων, όπως αξιώνει η εργοδοσία και η Κυβέρνηση;

Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να δώσει μάχες για την αύξηση των συντάξεων σε αξιοπρεπή επίπεδα για όλους τους συνταξιούχους. Για να σταματήσουν οι συνήθεις «παπατζήδες» με πρώτο το κράτος, να λυμαίνονται την κοινωνική ασφάλιση.

Για να μην έχουμε συντάξεις πείνας, αναξιοπρέπειας και ανέχειας για την πλειοψηφία των συνταξιούχων. Όχι για να βρεθούμε όλοι μαζί στα υπόγεια και στο περιθώριο της κοινωνίας, όπως

επιδιώκει η Κυβέρνηση και οι θιασώτες της που είναι μια στοιχειώδης και ελάχιστη σύνταξη για όλους κι από κει και πέρα πρόσθετα ιδιωτικά προγράμματα για όποιον αντέχει κι έχει τη δυνατότητα να τα χρηματοδοτεί.

Πρέπει να καταφέρουμε να ξεπεράσουμε τη σημερινή κρίση, να δώσουμε ελπίδα στους νέους και να καταφέρουμε να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία του συνδικαλιστικού κινήματος και όλων των θεσμών. Δεν μπορούμε να επικαλεστούμε οποιαδήποτε δικαιολογία αν αποτύχουμε. Είναι η ώρα της συλλογικής ευθύνης.

Καλούμε τη Διοίκηση της ΕΤΕ να αναλάβει πρωτοβουλία για την επίλυση των χρονιζόντων προβλημάτων των Ασφαλιστικών μας Ταμείων και του Ταμείου Υγείας.

Θεωρούμε ότι η Τράπεζα το οφείλει αυτό  όχι ως  υποχρέωση, αλλά ως ανταμοιβή στη διαχρονική συμβολή των συνταξιούχων και των εν ενεργεία συναδέλφων μας που σε όλες τις δύσκολες μάχες ήταν και είναι παρόντες.

Η συνέχιση της αποδυνάμωσης των Ασφαλιστικών μας Ταμείων και του Ταμείου Υγείας έχει ως αποτέλεσμα την ουσιαστική περαιτέρω συρρίκνωση του εισοδήματός μας που μαζί με τους πρόσφατους Ασφαλιστικούς Νόμους, μας έχουν φτάσει στο σημείο να μην υπάρχουν άλλα περιθώρια μειώσεων.

Κατανοούμε τις οικονομικές δυσκολίες αδυνατούμε όμως να κατανοήσουμε τις υπερβολές και μάλιστα αυτές που αφορούν αποκλειστικά και μόνο τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους. Είναι απαράδεκτο να θυσιαστούν όλα στο βωμό των αριθμών ιδιαίτερα σήμερα χωρίς να συνυπολογίζουμε τον ανθρώπινο και κοινωνικό παράγοντα που είτε το παραδέχονται κάποιοι είτε όχι αποδείχθηκε ότι αποτελεί τον καθοριστικό παράγοντα επιτυχίας της όποιας επιχειρηματικής επιδίωξης.

 Στη μάχη αυτή εμείς οι συνταξιούχοι της Εθνικής ήμασταν και θα είμαστε παρόντες μαζί με τους εν ενεργεία συναδέλφους μας προκειμένου να κερδηθεί το στοίχημα της μελλοντικής πορείας της Τράπεζας μέσα σ’ αυτές τις δύσκολες οικονομικές συγκυρίες.

Ενωμένοι όλοι μαζί μπορούμε να καταφέρουμε αυτό που μέχρι σήμερα θεωρούσαμε ακατόρθωτο, απραγματοποίητο και ανέφικτο.

Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΗΣ             ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ